Dé relatie
Ik lunch mee met een team. In de koffiekamer gaat het over een oudergesprek, de dag ervoor. Het escaleerde niet, maar de leerkracht is er nog vol van. Diezelfde avond, thuis bij een vriendin – ook leerkracht –, gaat het over het contact met de ouders uit haar klas. ‘Ik krijg zoveel ontzettend onaardige mails.’ Oudergesprekken …


Na corona hoor ik leerkrachten regelmatig zeggen: ‘Dat ouders niet meer iedere ochtend binnenkomen, vinden we eigenlijk wel lekker rustig; ook voor de kinderen.’ Maar waar is dan het informele contact? Waar is de verbinding? Alleen met tienminutengesprekken? Zo’n gesprek is soms zinvol, heeft soms betekenis. Maar ik weet uit mijn tijd als leerkracht dat ik niet ieder gesprek zinvol vond; en als vader vond ik dat ik moest komen, omdat dat netjes is. Is een tienminutengesprek nog wel het juiste construct? Kan er in die korte tijd en op een van te voren vastgesteld tijdstip verbinding en een relatie ontstaan? En dan ook nog met een keukenwekker op tafel …
Zonder een relatie, zonder verbinding zijn problemen niet goed op te lossen. Zorg dat die relatie er op voorhand is. Laatst kwam ik op een school waar iedere leerkracht aan het begin van het jaar afstemt hoe ouder en leerkracht elkaar op de hoogte houden. En wat denk je: het kost ze uiteindelijk minder tijd dan voorheen. De vraag is dus wat ouders nodig hebben om in verbinding te zijn; en wat jij nodig hebt en kunt bieden. Stem dat af. Er zullen altijd ouders zijn die meer willen, maar het afstemmen alleen helpt al.