Inloggen
Abonneren
Contact
Meepraten
Ik zit als extern adviseur van een bestuur bij een GMR-vergadering. Het bestuur staat voor een grote verandering en dit proces moet goed verlopen. En terecht.
Daarbij is medezeggenschap en tegenspraak goed. De Wet Medezeggenschap regelt waar de (G)MR over mee mag praten, over kan adviseren en over meebeslissen. Maar wat zijn de eisen die aan MR-lid gesteld worden? Hebben ze de juiste kennis en kunde om goed mee te beslissen? Leerkrachten in een MR worden vaak gekozen, omdat ze willen, maar ik zie steeds vaker, omdat ze dit kunnen. Team en directie hebben het hierover. Maar hoe zit dit bij ouders?
Wat is het competentieprofiel van een ouder in de MR? Dat is er niet. Maar wel meedenken en mee besluiten over soms heel grote veranderingen. En wel veranderingen tegenhouden en niet met alternatieven komen en dan geen verantwoordelijkheid nemen voor de gevolgen. Welk belang wordt er dan gediend? Het algemeen belang van de continuïteit van goed onderwijs of dat het individueel belang van de ouder?
Ik heb zelf een aantal keer in die positie gezeten als MR-lid en toezichthouder. Ik vond het uitermate ingewikkeld toen het over de klas van mijn zoon ging. Thorbecke had het er al over: als je openbaar bestuur hebt, over zaken die het publieke belang dienen, moet je je afvragen over je goedwillende burgers continu invloed moet laten hebben. Dat geldt voor MR-leden, toezichthouders en ook nog steeds vrijwillig schoolbestuurders.
Onderwijs is voor professionals. Meepraten is goed, meebeslissen niet. Daar hebben we in een democratisch land een ander stelsel voor opgezet. Wat dacht je, dat directeur en bestuurders lastige besluiten nemen, omdat ze dat zo leuk vinden?
