Inloggen
Abonneren
Contact
Wat en hoe
Als je het Nederlandse onderwijsstelsel platslaat, komt het hier op neer: de politiek gaat over het wat en de school over het hoe. Als school moet je dus nadenken wat je visie is op onderwijs; de politiek bedenkt wat er geleerd moet worden aan kennis en vaardigheden.
Ouders hebben dan iets te kiezen over welk onderwijs bij hun kind past. Niet voor wat het leert, dat is in de basis overal hetzelfde. Maar voor hoe het leert; klassikaal of meer individueel; vanuit een methode of vanuit doelen; lineair of concentrisch. Wat dat betreft is de vrijheid van onderwijs een groot goed.
In 2021 is de wet op het burgerschapsonderwijs aangescherpt. Die gaat over democratische waarden, vrijheid van meningsuiting, gelijkwaardigheid, verdraagzaamheid, autonomie, verantwoordelijkheidsbesef en het afwijzen van discriminatie. Het is geen vak, maar een taak. Een school bepaalt zelf hoe dit onderwijs wordt vormgegeven.
Hierbij is het hoe van groot belang. Vorm en openheid doen ertoe. Open dialoog, meerstemmigheid, zelf een mening kunnen en mogen vormen, zelf beslissingen kunnen nemen. Maar wat gebeurt er als een politieke partij zelf scholen gaat stichten? En dus over de grens van het hoe en het wat heengaat? Zeker wanneer een partij twijfels zaait over strafprocessen, de milieucrisis bagatelliseert, Poetin een held vindt en wetenschappers voor leugenaars uitmaakt.
Vrijheid van onderwijs is goed, maar laat het onderwijs aan het onderwijs. Als het gaat over overtuigingen – over waar je in gelooft – is het de taak van een school om alle kanten te laten zien en kinderen zelf een mening te laten vormen en zelf te leren kiezen.
