Wedstrijd
Het is gebeurd met de eindtoets. Eindelijk, dacht ik. Maar was ik even naïef … alleen de naam wordt anders. Ik ben – als onderwijsmens – opgegroeid in Almere. In de jaren 90 namen we in groep 7 de entreetoets af; in groep 8 kregen de leerlingen een goed gefundeerd advies, zonder eindtoets. De scholen in het voortgezet onderwijs hadden een brede brugklas van twee jaar. De keuze voor een passend niveau werd zo twee jaar uitgesteld.


De eindtoets gaat ‘doorstroomtoets’ heten. Op de site van het ministerie staat: ‘Hierdoor wordt beter duidelijk dat de leerling zich ook na het afnemen van de toets in groep 8 blijft ontwikkelen.’ Ja, ouders zijn gek …
Toetsexpert Karen Heij stelt dat het hele stelsel van toetsen een wedstrijd is waar kinderen, die allemaal op een ander niveau begonnen zijn, aan het einde van de rit met elkaar vergeleken worden. En zo meet je dus aan het eind van groep 8 niet waar het kind staat, maar waar het vandaan komt. En alleen maar op taal en rekenen. Hoe oneerlijk is dat? Als je kansengelijkheid wil, moet je kinderen zo lang mogelijk de tijd geven om alle capaciteiten die ze bezitten tot wasdom te laten komen. Dus: op de schop dat systeem.
En dan ook meteen van die gekte af: niet meer trainen voor die toets, geen bordjes meer op de deuren met ‘Stilte, Citotoets’, geen stress bij scholen die ervaren dat ze op de einsresultaten afgerekend worden en alle journalisten op de toetsdag van het schoolplein schoppen.
Zo gek was het in de jaren 90 in Almere nog niet.