Inloggen
Abonneren
Contact
Jezelf tegenkomen
In deze tijden van thuisquarantaine en gesloten scholen, kom je veel minder mensen tegen. Maar één persoon des te meer: jezelf.
Ben je iemand die het contact met de ander nog zoveel mogelijk opzoekt of vind je comfort in je eigen isolement? Houd je van de frisse buitenlucht of blijf je liever binnen? Begin je te hamsteren, schema’s te maken, je huis ritueel te reinigen of laat je alles op zijn beloop?
Spreek je de ander aan op zijn of haar gedrag als dat in jouw ogen niet correct is, of geloof je dat een ieder doet wat hij of zij kan? Vind je hoop in de woorden van Mark Rutte of Willem-Alexander, of juist in die van je eigen moeder of vader, je partner, of je kinderen?
Als je een leerkracht bent, stort je je vol op de mogelijkheden die er zijn om toch in deze tijd contact met je leerlingen te houden en ze te begeleiden waar je dat noodzakelijk acht of blijf je op de achtergrond, omdat er collega’s zijn die het beter kunnen of omdat je niet meteen ziet wat jouw nieuwe rol is in dit geheel? En als ouder: hoeveel weet je echt van het schoolleven van je kinderen met wie je opeens 24 uur per dag doorbrengt en thuisonderwijs moet geven?
Je komt in deze tijden jezelf tegen en dat is goed. Want dat gebeurt in onze samenleving normaal gesproken veel te weinig. Is het geen crisistijd, dan zien we onszelf vaak alleen weerspiegeld in het getalletje van het aantal likes op een bericht wat we gepost hebben op social media en wat we bewust mooier hebben gemaakt.
Ik heb het de afgelopen week moeilijk gehad, met thuiswerken, met werk en privé combineren, met niet op bezoek kunnen gaan bij de mensen van wie ik houd. Maar ik heb ook geleerd dat ik dat snel kan loslaten en in staat ben om in iedere dip ook weer heel snel een lichtpuntje te vinden.
Het coronavirus is verschrikkelijk, maar wie niet ziek wordt of overlijdt, komt er misschien wel beter uit en heeft in ieder geval één nieuwe vriend gemaakt: zichzelf.
