Manager
En toen hadden we een nieuwe minister; jong, energiek, daadkrachtig. Iemand die zijn mouwen opstroopt, de school binnengaat, met kinderen en leerkrachten praat. Een minister die leerkrachten, directeuren en bestuurders inspireert, naar ze luistert.
Maar waar blijft de richting, de zorg voor rust, en helderheid over wat kinderen na acht jaar moeten kennen en kunnen? Waar is de minister die ruimte geeft en rekenschap laat afleggen, ook over het verhaal achter de cijfers? We hebben een minister nodig die zorgt dat extra geld op scholen terechtkomt die het nodig hebben, en dat geld niet lukraak via loting over de schutting van willekeurige scholen wordt gekieperd. Die zorgt voor structureel geld in plaats van een paar jaar bakken met euro’s en daarna weer structureel te weinig. Die zorgt dat hij zijn eigen proefballonnen betaalt en er niet de scholen zelf voor op laat draaien. Die hulp biedt waar het veld om vraagt en niet ongevraagde hulptroepen op de scholen afstuurt.
Het woord ‘minister’ komt van het Latijnse woord voor ‘dienaar’. Dat een minister dienend is, is heel fijn. Maar daarmee zijn we er niet. Hij moet ook beleid maken; in samenhang doelen vaststellen. Hogere doelen, doelen die richting geven en een wervend perspectief bieden. En dan ruimte geven en ons laten geloven in dat perspectief.
Heus, die eerste kenmerken die ik noemde, waardeer ik zeer. Energiek, daadkrachtig, in hemdsmouwen de school in; houd dat erin. Prachtig. Maar voeg daar de staatsman aan toe die richting geeft, met charisma, met uitstraling, een visionair. Geen manager die problemen oplost.