Rolmodel
Mensen gaan dingen anders doen, omdat ze het anderen zien doen en daarover nadenken. Ze gaan niet iets doen, omdat gezegd wordt dat iets wel of niet mag. Daarom zijn rolmodellen zo belangrijk. En kinderen zijn net mensen en dus zijn rolmodellen in een school zo belangrijk. Niemand wil veranderd worden, maar zelf veranderen, gaat vaak best goed.


De discussie rond ‘het mobieltje’ in het onderwijs raakt ook de basisschool, al is het maar, omdat we daar de basis bijbrengen die een kind de rest van zijn leven kan gebruiken. Ik ga het hier nu niet hebben over wie dit bepaalt – al heb ik hier al vaker geschreven dat de overheid niet bepaalt hoe we de dingen in de klas doen –, maar over onszelf.
Ik kom veel in klassen, in allerhande scholen, overal in Nederland. En in veel koffiekamers is het de afgelopen periode gegaan over die mobieltjes. We hebben er allemaal een mening over. Maar wat me het meest opvalt: er is bijna geen leerkracht die zijn ronde langs de kinderen loopt zonder mobiel in zijn zak. En diegene die geen broekzak heeft, hangt hem aan een gepimpt touwtje om de nek, als een soort handtas. Op zijn gunstigst ligt dat ding op tafel.
Wat voor beeld geeft het als men in de Tweede Kamer het hardst roept dat mobieltjes in de klas verboden moeten worden en ze zijn zelf vergroeid met dat ding? Laten wij dan het goede voorbeeld geven en als eerste – en met toelichting – dat ding tijdens de les wegleggen. Om meteen de lijn even door te trekken: zet dan tijdens de les ook de synchronisatiesfunctie van je horloge even uit.