Inloggen
Abonneren
Contact
Dag van de Leraar
Op 5 oktober ‘vieren’ we de dag van de leraar. Naast dat je een broodtrommel met het logo van je stichting ontvangt, krijg je aan het eind van de maand ook een kleine financiële toelage.
Hoewel ik er vaak lacherig over doe, loop ik een aantal weken later toch ineens met dat broodtrommeltje door de school. Wel met mijn naam met watervaste stift erop geschreven, anders ben ik hem binnen een dag kwijt. Sinds 2017 heeft de Dag van de Leraar bij mij een andere betekenis. Dit was de dag van de allergrootste eendaagse stakingsmanifestatie op het Zuiderpark in Den Haag. De dag van de onderwijsstaking waar bijna 70.000 collega’s bij aanwezig waren. De dag waarop bekend werd gemaakt dat er ongeveer € 500 miljoen structureel bij zou komen voor werkdrukvermindering. De dag dat we van ons lieten horen, met één krachtige stem. Ik hoop dat ik dit jaar op de Dag van de Leraar een fractie van die energie mag voelen.
Want dit jaar hoef ik geen broodtrommel. Ik wil duidelijkheid en rust. Ondanks dat we pas twee maanden onderweg zijn, voelt het als het einde van het schooljaar. Protocollen, snotneusbeleid, sneltesten, looproutes, besmette collega’s, fysiek en online onderwijs, digitale startgesprekken en zo kan ik nog wel even doorgaan. Elke week weer wat anders. Ik merk het aan mijn collega’s, aan de berichten die ik lees op sociale media en aan mijzelf; het werken in het onderwijs komt dit jaar met veel frustratie en onzekerheden.
De schoolleider die zich elke ochtend als eenpersoonscallcenter een slag in de rondte belt om voor 8:00 uur duidelijkheid te krijgen wie er die dag wel of niet zijn en welke klassen er thuis moeten blijven. De leerkrachten die zich bij één keer niezen afvragen of het wel verantwoord is om naar het werk te gaan, terwijl ze in het ‘oude normaal’ vaak nog met koorts door bleven gaan, studiedagen online, niet meer dan vier leerkrachten in één ruimte, geen ouders bij binnenkomst (wat niet altijd een nadeel is, overigens), veel klassen naar huis, strakke buitenspeeltijden, 25 kinderen een aantal maal per dag de handen laten ontsmetten, alles is anders.
Maar we doen het. We houden teveel van ons vak, van onze leerlingen, van het lesgeven, om op te geven. We stonden zij-aan-zij bij de staking op de Dag van de Leraar in 2017, laten we dit jaar zij-aan-zij staan in het accepteren dat het een lastige periode is waar we ons doorheen moeten slaan. Ondanks het commentaar, het soms niet begrijpen van maatregelen, het steeds moeten wennen aan een nieuwe situatie; we staan er wel.
Ik hoop dat we dat vooral beseffen op déze Dag van de Leraar. En dat we onze collega’s een keer extra vertellen dat we blij zijn dat we op ze kunnen bouwen, onze schoolleider op deze dag extra bedanken voor al het harde werk en de ouders bedanken voor het begrip als hun kinderen thuis in plaats van op school hun schoolwerk moeten maken. We weten niet hoe dit jaar eruit gaat zien, maar dat we dit jaar meer van elkaar moeten hebben dan van een broodtrommel, staat al vast.
