Inloggen
Abonneren
Contact
TikTok als taakuren?
‘Juf, doe je ook mee met ons dansje voor TikTok?’ Het is pauze en ik word overmeesterd door drie lieve leerlingen. ‘Ehh … nee, bedankt’, is mijn respons. ‘Ahh … toe waarom niet?’ Ik slik snel een stukje appel door: ‘Nou, daar heb ik zo mijn redenen voor.’
Als leerkracht acte de présence geven op TikTok, daar vind ik namelijk stiekem wel wat van. Een tijd terug las ik in een nieuwsartikel over erop los tiktokkende leerkrachten (zeg dat maar eens zes keer snel achter elkaar) die ook nog eens claimen dat ze het onderwijs echt verder helpen en dat dit het lerarentekort tegen kan gaan. Ik besluit daarom eens een kijkje te nemen op dit kanaal waar mijn achtstegroepers heel wat uurtjes doorbrengen. Het is net zo verslavend als de Instagram-reels, want voordat ik het weet, ben ik uren zoet met filmpjes van een kapper uit Dubai die geweldige metamorfoses uitvoert, vermogende dames die er hun levenswerk van hebben gemaakt door het organizen en restocken van alle opberglades in hun huis en een rasechte Brabantse die hilarische imitaties doet van bekende Nederlanders en allerhande typetjes. Dan beland ik bij onderwijstiktok en weet ik niet wat ik meemaak. Ik zie kinderen vol in beeld (dat zou ik als ouder nooit willen, inzake AVG niet oké) op tafels dansen, ‘grappige’ sketches van onderwijssituaties en – heel erg – leerkrachten die rekentrucjes of spellingtricks uitleggen om zo kinderen te onderwijzen. Met kennisoverdracht heeft het niks noppes nada te maken.
De eerste vraag die bij me opkomt, is: waar halen die leerkrachten de tijd vandaan? En – klein knuppeltje in het onderwijshoenderhok – kunnen ze die tijd niet beter besteden aan het ontwerpen van goede lessen of het lezen van kinderboeken? Vervolgens denk ik: word je als leerkracht nog wel serieus genomen door constant video’s de ether in te slingeren? En creëer je geen verwachtingen bij kinderen en ouders? De factor ‘leuk’ geeft mij in ons vak altijd jeuk. Tot slot: al die filmpjes die opnieuw moeten worden gemaakt, kosten zeeën van onderwijstijd. Zou TikTok op sommige scholen in het taakurenbeleid zijn opgenomen ofzo?
Omdat ik soms denk dat ik een oude, conservatieve taart aan het worden ben, vraag ik een groot aantal collega-leerkrachten naar hun ervaring met onderwijstiktok. De een vindt het soms wel nuttig, de ander moet erom lachen, maar de meesten moeten erom huilen. Eén van hen is duidelijk: ‘Ik vind die TikTokkende leerkrachten verschrikkelijk en kijk het ook niet graag via Instagram. Leuk dat ze een positieve kijk op ons vak geven, maar het heeft nul inhoud en geeft geen goed beeld van ons als leerkracht.’ Met dat imagoprobleem worstel ik ook. Want waarom zou ik mezelf ’s ochtends vroeg bij een koffieautomaat of een kopieermachine filmen en semi-sarcastische opmerkingen maken over het nut van deze voor leerkrachten onmisbare apparaten?
Enfin, iedereen moet doen en laten wat hij of zij wil. Maar van leerkrachten die dansjes doen met hun leerlingen en constant een camera op je snoet zetten, word ik toch ietwat ongemakkelijk, en ik ben niet de enige die dat vindt. Gelukkig zijn er ook leerkrachten die veel boeken promoten via TikTok, zonder coole moves en zonder leerlingen vol in beeld. Daar zie ik het nut dus wel van in en dat doe ik ook met veel plezier (via andere socials welteverstaan).
‘Doe je echt niet mee, juf? We zouden het echt heel tof vinden!’ ‘Ahh … toe please, please?’ Ik moet stiekem lachen om deze wanhopige kreten, maar helaas wat TikTok betreft, doet deze oude conservatieve taart hier echt niet aan mee.
